Renee - 22 jaar - Studeerde Interaction Design aan de HKU - project: leren mediteren
Afgelopen zomer deed Renee mee aan de eerste ronde van Tutorial 4 Life omdat ze graag nieuwe dingen wilde leren. In Tutorial 4 Life worden leerlingen gevraagd: wat wil jij leren? Daar mogen ze vervolgens aan werken, met ondersteuning van een groep leerlingen en een coach. Renee begon met een idee: Ze wilde meer rust in haar hoofd en wat kalmte en rust in haar leven creëren. Ze besloot voor haar project om mindfulness te leren en te oefenen.
Ze las zelfstandig artikelen, bladen en boeken over mindfulness en begon bewuster te worden van haar denkpatroon. Ze deed meditatie oefeningen en reflecteerde tijdens de meetings veel op wat er de afgelopen tijd was gebeurd en hoe zij daar op had gereageerd. Wanneer ze afdwaalde hielp de groep om haar weer te laten inzien wat haar doel was en gaf haar weer een klein duwtje in de goede richting.
Ze leerde beetje bij beetje de groep te vertrouwen met haar ideeën. 'Wat vinden zij van mij als ik dit zeg?' verdween steeds verder. Ze werd zich steeds bewuster van haar denkpatroon, van haar emotionele reacties op situaties, van haar reacties op andere mensen. Ze keek steeds bewuster naar haar gedrag en bedacht waar deze reacties vandaan kwamen.
Renee heeft een grote stap gemaakt die ondenkbaar was binnen haar school: ze heeft het opgegeven. En daar zijn we allemaal trots op. Waarom? Renee begon met haar project meditatie om meer rust in haar leven te creëren. Ze oefende mediteren en mindfulness oefeningen, en werd zich steeds meer bewust van haar denkpatronen. Iedere meeting kwam ze terug met nieuwe ideeën, nieuwe technieken, ervaringen, voortgang, twijfels, en deelde ze alles met de groep. Bij de een na laatste meeting bleef ze stil. Ze twijfelde, dacht na. Toen de groep haar vroeg haar voortgang te delen, mompelde ze beschaamd dat ze het eigenlijk niet leuk meer vond. Ze wilde er niet mee doorgaan. Tot haar verbazing zei ik 'ok, prima. Wat heb je ervan geleerd?' Er viel een last van haar schouders. Ze was bang geweest voor een 'school'-reactie: je moet doorgaan, als je het niet afmaakt ben je gefaald. Ik legde rustig uit waarom ik zo niet wilde reageren.
In de wereld waar wij leerlingen op voorbereiden moeten ze veel dingen afmaken, maar ze moeten ook leren iets op te geven wanneer het teveel energie opslokt. Ze moeten leren dat ze ergens mee mogen stoppen als ze hier een goede reden voor hebben. En stoppen betekent niet dat je gefaald hebt, het betekent dat je ergens over nagedacht hebt, het hebt geprobeerd en hebt aangevoeld dat het niet voor jou is. Je hebt meer over jezelf geleerd, en ondanks dat het project niet af is, heb je toch ervaring opgedaan. 'Je hebt niet gefaald, je hebt iets over jezelf geleerd.' Bewust reflecteren op een project waar je mee stopt kan wel eens meer betekenen dan een project afmaken waar je hart niet ligt.
Echt geheel en compleet falen is bijzonder moeilijk. We kunnen een doel niet behalen, een deadline niet halen of dichtklappen op het podium, maar we falen maar zelden zo hard dat het onherstelbaar is en we er ook nog eens niets van hebben geleerd. Dat zouden we onze kinderen in moeten laten zien. Dat zouden we onze leerlingen mee moeten geven.
Vragen aan Renee? Vragen over dit project? Of wil je je gedachten delen over het belang van omgaan met falen? Laat je horen in de commentaren!
Afgelopen zomer deed Renee mee aan de eerste ronde van Tutorial 4 Life omdat ze graag nieuwe dingen wilde leren. In Tutorial 4 Life worden leerlingen gevraagd: wat wil jij leren? Daar mogen ze vervolgens aan werken, met ondersteuning van een groep leerlingen en een coach. Renee begon met een idee: Ze wilde meer rust in haar hoofd en wat kalmte en rust in haar leven creëren. Ze besloot voor haar project om mindfulness te leren en te oefenen.
Ze las zelfstandig artikelen, bladen en boeken over mindfulness en begon bewuster te worden van haar denkpatroon. Ze deed meditatie oefeningen en reflecteerde tijdens de meetings veel op wat er de afgelopen tijd was gebeurd en hoe zij daar op had gereageerd. Wanneer ze afdwaalde hielp de groep om haar weer te laten inzien wat haar doel was en gaf haar weer een klein duwtje in de goede richting.
Ze leerde beetje bij beetje de groep te vertrouwen met haar ideeën. 'Wat vinden zij van mij als ik dit zeg?' verdween steeds verder. Ze werd zich steeds bewuster van haar denkpatroon, van haar emotionele reacties op situaties, van haar reacties op andere mensen. Ze keek steeds bewuster naar haar gedrag en bedacht waar deze reacties vandaan kwamen.
Renee heeft een grote stap gemaakt die ondenkbaar was binnen haar school: ze heeft het opgegeven. En daar zijn we allemaal trots op. Waarom? Renee begon met haar project meditatie om meer rust in haar leven te creëren. Ze oefende mediteren en mindfulness oefeningen, en werd zich steeds meer bewust van haar denkpatronen. Iedere meeting kwam ze terug met nieuwe ideeën, nieuwe technieken, ervaringen, voortgang, twijfels, en deelde ze alles met de groep. Bij de een na laatste meeting bleef ze stil. Ze twijfelde, dacht na. Toen de groep haar vroeg haar voortgang te delen, mompelde ze beschaamd dat ze het eigenlijk niet leuk meer vond. Ze wilde er niet mee doorgaan. Tot haar verbazing zei ik 'ok, prima. Wat heb je ervan geleerd?' Er viel een last van haar schouders. Ze was bang geweest voor een 'school'-reactie: je moet doorgaan, als je het niet afmaakt ben je gefaald. Ik legde rustig uit waarom ik zo niet wilde reageren.
In de wereld waar wij leerlingen op voorbereiden moeten ze veel dingen afmaken, maar ze moeten ook leren iets op te geven wanneer het teveel energie opslokt. Ze moeten leren dat ze ergens mee mogen stoppen als ze hier een goede reden voor hebben. En stoppen betekent niet dat je gefaald hebt, het betekent dat je ergens over nagedacht hebt, het hebt geprobeerd en hebt aangevoeld dat het niet voor jou is. Je hebt meer over jezelf geleerd, en ondanks dat het project niet af is, heb je toch ervaring opgedaan. 'Je hebt niet gefaald, je hebt iets over jezelf geleerd.' Bewust reflecteren op een project waar je mee stopt kan wel eens meer betekenen dan een project afmaken waar je hart niet ligt.
Echt geheel en compleet falen is bijzonder moeilijk. We kunnen een doel niet behalen, een deadline niet halen of dichtklappen op het podium, maar we falen maar zelden zo hard dat het onherstelbaar is en we er ook nog eens niets van hebben geleerd. Dat zouden we onze kinderen in moeten laten zien. Dat zouden we onze leerlingen mee moeten geven.
Vragen aan Renee? Vragen over dit project? Of wil je je gedachten delen over het belang van omgaan met falen? Laat je horen in de commentaren!