Stel je voor: je start aan een nieuwe cursus. Een cursus schrijven, of programmeren, of dansen. Je weet nog niets van het onderwerp en de eerste maand krijg je de basis uitgelegd. Beetje bij beetje begin je het vak te begrijpen en wordt je er handiger in. Je eerste toetsmoment komt na een maand: een 7! Goed gedaan!
Twee maanden later heb je al veel meer geleerd. Je bent handiger geworden, sneller, je weet veel meer en je begint bij het niveau 'gevorderde' te komen. Je voelt je veel vaardiger dan twee maanden geleden en schrijfwerk, computerprogramma's of danstechnieken worden steeds meer geperfectioneerd. Het is tijd voor je tweede toetsmoment, een zware, moeilijke toets die meer bij jouw niveau past. Je resultaat: een 5.
Twee maanden later heb je al veel meer geleerd. Je bent handiger geworden, sneller, je weet veel meer en je begint bij het niveau 'gevorderde' te komen. Je voelt je veel vaardiger dan twee maanden geleden en schrijfwerk, computerprogramma's of danstechnieken worden steeds meer geperfectioneerd. Het is tijd voor je tweede toetsmoment, een zware, moeilijke toets die meer bij jouw niveau past. Je resultaat: een 5.
Als je de toetsen naast elkaar legt ben je 'achteruit' gegaan. Je cijfer is omlaag gegaan. Je bent minder goed geworden. Maar je werk is juist veel beter! Je hebt meer geleerd en bent handiger geworden! Waarom heb je dan een lager cijfer?
In scholen is dit helaas mogelijk. 'Slechter' worden in iets als je in feite veel beter bent geworden. Toen ik begon met het vak wiskunde had ik hogere cijfers dan toen ik eindexamen deed, terwijl ik toch echt meer kon! Dit fenomeen werkt demotiverend. In plaats van te focussen op de voortgang en verbetering van studenten benadrukken we hun fouten. In plaats van hun groei te visualiseren tonen we een momentopname: zo goed of slecht ben je nu. Je bent nu slecht in wiskunde. Je was ooit goed in wiskunde, maar dat ben je nu niet meer.
Onzin! Oefening baart kunst, dat is algemeen bekend. Succesvolle mensen weten dat ze vol moeten houden om tot hun doelen te komen. Josh Kaufman heeft hier een hele interessante TED talk over gegeven waarin hij (18:30) zegt: het is geen intellectuele barrière die ons weerhoudt om iets te leren, het is een emotionele. Ondergaan dat je niet goed bent, en begrijpen dat het beter zal worden, dat helpt ons om dingen te leren.
In scholen is dit helaas mogelijk. 'Slechter' worden in iets als je in feite veel beter bent geworden. Toen ik begon met het vak wiskunde had ik hogere cijfers dan toen ik eindexamen deed, terwijl ik toch echt meer kon! Dit fenomeen werkt demotiverend. In plaats van te focussen op de voortgang en verbetering van studenten benadrukken we hun fouten. In plaats van hun groei te visualiseren tonen we een momentopname: zo goed of slecht ben je nu. Je bent nu slecht in wiskunde. Je was ooit goed in wiskunde, maar dat ben je nu niet meer.
Onzin! Oefening baart kunst, dat is algemeen bekend. Succesvolle mensen weten dat ze vol moeten houden om tot hun doelen te komen. Josh Kaufman heeft hier een hele interessante TED talk over gegeven waarin hij (18:30) zegt: het is geen intellectuele barrière die ons weerhoudt om iets te leren, het is een emotionele. Ondergaan dat je niet goed bent, en begrijpen dat het beter zal worden, dat helpt ons om dingen te leren.
Scholen zouden ons hierin dus moeten ondersteunen! We leren de kinderen niet alleen rekenen, we leren ze een mentaliteit aan die ze hun leven lang kunnen gebruiken. Door slechte cijfers en de nadruk op fouten leren we ze dat falen slecht is. Dat 'proberen' wordt bestraft. We leren ze dat ze ergens niet goed in zijn, en alleen maar slechter zullen worden. Hoe kunnen we dit anders aanpakken?
Games hebben dit idee getackeld door enkel positieve feedback te geven. Een idee van progressie: je wordt altijd beter! Het spel wordt moeilijker, net zoals een vak in school moeilijker wordt. Maar in plaats van een los, lager cijfer, geeft een game punten. Voor iedere uitdaging die je overwint krijgt de speler punten. Deze worden niet afgenomen maar komen er altijd bij. Spelers gaan verder naar een hoger level of 'niveau 2' van de game, maar ze gaan nooit omlaag. Deze positieve feedback is belangrijk om de speler het gevoel te geven dat hij altijd beter wordt, en dus nooit hoeft op te geven.
Games hebben dit idee getackeld door enkel positieve feedback te geven. Een idee van progressie: je wordt altijd beter! Het spel wordt moeilijker, net zoals een vak in school moeilijker wordt. Maar in plaats van een los, lager cijfer, geeft een game punten. Voor iedere uitdaging die je overwint krijgt de speler punten. Deze worden niet afgenomen maar komen er altijd bij. Spelers gaan verder naar een hoger level of 'niveau 2' van de game, maar ze gaan nooit omlaag. Deze positieve feedback is belangrijk om de speler het gevoel te geven dat hij altijd beter wordt, en dus nooit hoeft op te geven.
Er is altijd progressie. Altijd vooruitgang. Altijd verbetering!
Hoe zouden onze leerlingen naar de les gaan als ze altijd verteld werd dat ze beter werden? Hoe zouden ze moeilijke problemen aanpakken als experimenteren beloond werd, ook al is het resultaat niet 'correct'? Hoe zouden ze in het leven staan als ze gedurende hun schooltijd, zo'n 14 jaar(!!), werd verteld dat ze alleen maar beter konden worden? Je hebt het niet fout gedaan, je hebt nog een manier gevonden! Je hebt iets nieuws geprobeerd, het heeft niet gewerkt, maar wat heb je ervan geleerd?
Hoe zouden onze leerlingen naar de les gaan als ze altijd verteld werd dat ze beter werden? Hoe zouden ze moeilijke problemen aanpakken als experimenteren beloond werd, ook al is het resultaat niet 'correct'? Hoe zouden ze in het leven staan als ze gedurende hun schooltijd, zo'n 14 jaar(!!), werd verteld dat ze alleen maar beter konden worden? Je hebt het niet fout gedaan, je hebt nog een manier gevonden! Je hebt iets nieuws geprobeerd, het heeft niet gewerkt, maar wat heb je ervan geleerd?
Biologie docent Paul Andersen heeft dit geprobeerd te implementeren in zijn klas. In plaats van cijfers gaf hij ze 'experience points' die enkel konden vermeerderen.
'Welkom bij biologie. Jullie hebben allemaal een 1!' Zei hij aan het begin van het schooljaar. Vanaf een 1 bouwden ze met iedere opdracht, met al het huiswerk, met iedere les, punten op. Experience points, 'ervaringspunten'. De klas begon met 0 punten. Voor iedere les kregen ze punten, voor hun huiswerk kregen ze punten, voor presentaties kregen ze punten. Online konden ze filmpjes kijken en extra verdiepingsstof lezen voor punten. Paul hield de punten bij en had een schema opgesteld. Voor 100 punten kregen ze een 2, bij 250 punten kregen ze een 3, enzovoorts. De klas wist dat er altijd verbetering mogelijk was, dat elk kleine beetje extra werk hielp om hen te verbeteren, dat ze nooit 'slechter' zouden worden.
Wat kan dit in jouw school betekenen? Hoe zullen jouw leerlingen reageren als ze voor elke extra moeite punten krijgen? Hoe zou jouw leven veranderd zijn als je vanaf je eerste schooldag had geleerd dat er enkel vooruitgang is, dat je alleen maar beter kunt worden? Ik weet dat het een effect heeft gehad op mijn leven en op het leven van mijn Tutorial4Life groep. Er heerst een angst om te falen en een pessimisme om ergens aan te beginnen die voortgang moeilijk maakt. Laten we het omdraaien. Laten we proberen om niet enkel te bouwen aan cijfers, maar aan levens. Aan geïnspireerde leerlingen die vertrouwen in zichzelf hebben en durven te innoveren. 'Because the people who are crazy enough to think they can change the world, are the one who do'.
Deel je ervaringen en ideeën over dit onderwerp in de reacties!
Wat kan dit in jouw school betekenen? Hoe zullen jouw leerlingen reageren als ze voor elke extra moeite punten krijgen? Hoe zou jouw leven veranderd zijn als je vanaf je eerste schooldag had geleerd dat er enkel vooruitgang is, dat je alleen maar beter kunt worden? Ik weet dat het een effect heeft gehad op mijn leven en op het leven van mijn Tutorial4Life groep. Er heerst een angst om te falen en een pessimisme om ergens aan te beginnen die voortgang moeilijk maakt. Laten we het omdraaien. Laten we proberen om niet enkel te bouwen aan cijfers, maar aan levens. Aan geïnspireerde leerlingen die vertrouwen in zichzelf hebben en durven te innoveren. 'Because the people who are crazy enough to think they can change the world, are the one who do'.
Deel je ervaringen en ideeën over dit onderwerp in de reacties!